Nad Białką, obok drogi do Nowej Białej rozciąga się rezerwat krajobrazowy. To piękne miejsce, gdzie rzeka płynie pomiędzy wapiennymi skałkami – Kramnicą (688 m n. p. m.) i Obłazową (670 m n. p. m.). Białka jest uważana za jedną z najczystszych rzek Podhala. Jakość wody w niej płynącej w ocenie fizyko – chemicznej i bakteriologicznej minimalnie ustępuje normom klasy pierwszej. W nurtach Białki spotkać można wiele gatunków ryb, m.in. pstrągi i lipienie.

Lasy i obszary zadrzewione w Białce zajmują około 20% powierzchni wsi. Zalesione są przede wszystkim skłony grzbietu zachodniego, zwłaszcza w źródłowych odcinkach bocznych dolin rzeki Białki. Lasy należą do piętra lasów mieszanych regla dolnego – przeważa świerk, z małą domieszką jodły i pojedynczo usytuowanymi sosnami. O bogactwie florystycznym białczańskich lasów decydują również mchy i krzewinki (borówka, malina, brusznica). W lasach rośnie wiele gatunków grzybów. Jeżeli chodzi o drzewa to wzdłuż koryta Białki rosną głównie młode łęgi olchowe z mieszanymi gatunkami drzew liściastych, rzadziej iglastych.

W okolicznych lasach i borach zaobserwować można dużą różnorodność fauny. Poza bogactwem gatunkowym ptaków (dzięcioł duży, szpak, kukułka, jaskółka, kwiczoł, myszołów) żyją tu m.in. zające – szaraki, sarny, dziki a także lisy, wilki.

Większą od lasów powierzchnię zajmują we wsi pola rolne i kośne łąki. Są one przeznaczane głównie pod uprawę koniczyny i produkcję siana wykorzystywanego w chowie krów.

Obecnie mieszkańcy Białki żyją przeważnie z rolnictwa i turystyki.