Historia Tylicza

 

W pierwszych dokumentach historycznych miejscowość Tylicz występuje pod różnymi nazwami: Ornamentum (łac. ozdoba), Oppidium Novum, czy Ornawa – o której wzmianki pochodzą już z XIII wieku. Wraz z rozwojem słynnego polsko-węgierskiego traktatu handlowego, u zbiegu potoków Muszynka i Mochnaczka zaczęła rozwijać się osada (obecnie Tylicz), która ze względu na swoje położenie nabierała strategicznego i ekonomicznego znaczenia.

Prawa miejskie miejscowość miała nadane w roku 1363 z rąk króla Kazimierz Wielkiego, który prowadził wówczas na terenach południowej Polski ekspansję osiedleńczą. Ówczesną nazwę miasta Ornawa zmieniono wtedy na Miastko. Król Kazimierz ufundował Miastku kościół, szkołę parafialną i szpital. Otoczył je również murami obronnymi i nadał prawo składu tak aby przejeżdżający przez miejscowość kupcy szklakiem handlowym musieli wystawiać tu na sprzedaż swe towary. Zaraz po tym utworzono również odrębne sądownictwo. Do dnia współczesnego góra wznosząca się na południowej stronie Tylicza będąca miejscem wykonywania wyroków nosi nazwę „Szubienica”, a jej zbocza zwą się „Łaski”.

Pod koniec wieku XIV król Władysław Jagiełło oddał we władanie Miastko (obecnie Tylicz) wraz z Muszyną biskupowi krakowskiemu Janowi Rydlicy. Tak też ukształtował się kompleks rozległych dóbr biskupich. Miastko pozostało we władaniu biskupów krakowskich do 1772 roku, gdy ziemie te znalazły się pod rządami austriackiego zaborcy.


Możliwość komentowania jest wyłączona.